ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

1. Ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας

   Ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» μᾶς μεταφέρει στὰ πρῶτα χρόνια ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ περιγράφει ἕνα πρόβλημα ποὺ ἀνέκυψε στὴν καθημερινή της διακονία.

   Ἀσφαλῶς κέντρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς ἦταν ἡ σύναξη τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ τὸ κήρυγμα ποὺ ἐπιτελοῦσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι συνοδευόμενο μὲ θαυμαστὰ σημεῖα. Παράλληλα ὅμως ἡ Ἐκκλησία φρόντιζε καὶ γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων, μὲ τὴν καθημερινὴ προσφορὰ φαγητοῦ καὶ τὴν κάλυψη ποικίλων ἀναγκῶν.

   Ἀλλὰ καθὼς αὐξανόταν διαρκῶς ὁ ἀριθμὸς τῶν χριστιανῶν, ἄρχισαν νὰ δημιουργοῦνται καὶ προβλήματα. Οἱ Ἑλληνιστές, δηλαδὴ Ἰουδαῖοι χριστιανοὶ ποὺ κατάγονταν ἀπὸ ἑλληνικὲς περιοχὲς καὶ γι’ αὐτὸ μιλοῦσαν τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, ἄρ¬χισαν νὰ γογγύζουν ἐναντίον τῶν ντόπιων Ἑβραίων χριστιανῶν, ποὺ μιλοῦσαν τὴν ἀραμαϊκὴ γλώσσα. Καὶ τὸ παράπονό τους ἦταν ὅτι ἔβλεπαν νὰ γίνον-ται διακρίσεις στὴ διανομὴ τῶν τροφίμων καὶ τῶν ἐλεημοσυνῶν. Συγκεκριμένα παρατήρησαν ὅτι οἱ χῆρες τῶν ἑλληνόφωνων Ἰουδαίων χριστιανῶν πα-ραμελοῦνταν στὴν καθημερινή τους περίθαλψη, ἐνῶ προτιμοῦνταν οἱ χῆρες τῶν ντόπιων Ἑβραίων.

  Ὅταν τὸ ἔμαθαν αὐτὸ οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι, συγκάλεσαν τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν καὶ εἶπαν: Δὲν μᾶς φαίνεται σωστὸ νὰ ἀφή¬σου¬με ἐμεῖς τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ὑπη¬ρ嬬τοῦμε σὲ τραπέζια φαγητοῦ. Ἐξετάστε λοιπὸν προσεκτικά, ἀδελφοί, καὶ ἐκλέξτε ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴδιους ἑπτὰ ἄνδρες ποὺ νὰ ἔχουν ¬κα¬λὴ μαρτυρία ἀπὸ ὅλους καὶ νὰ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ Ἅγι¬ο Πνεῦμα καὶ σύνεση, «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας». Αὐτοὺς θὰ ἐγκαταστήσουμε γιὰ νὰ ἐπιτελοῦν τὴν ἀναγκαία αὐτὴ διακονία, κι ἐμεῖς «τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν»· θὰ ἀφοσιωθοῦμε ἀπο¬κλει¬στικὰ στὴν προσ¬ευχὴ καὶ στὴ διακονία τοῦ κηρύγματος.

   Ἡ παρέμβαση αὐτὴ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἦταν πολὺ σημαντική, ὄχι μόνο διότι βοήθησε στὴν ἐπίλυση τοῦ ζητήματος ποὺ παρουσιάστηκε, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν λόγο ὅτι ὑπογράμμισε ποιὰ εἶναι ἡ κύρια ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας. Χωρὶς νὰ παραθεωροῦν τὴν καθημερινὴ διακονία τῶν πτωχῶν, γιὰ τὴν ὁποία πρότειναν νὰ ἀνατεθεῖ σὲ κατάλληλα πρόσωπα, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι δηλώνουν ξεκάθαρα ὅτι ἔπρεπε νὰ μένουν πιστοὶ στὸ κύριο ἔργο τους ποὺ εἶναι ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ διακονία τοῦ θείου λόγου.

   Ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία ἦταν πρωτοπόρος στὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλανθρωπίας. Μάλιστα σὲ κρίσιμες ἐποχὲς καὶ ἔκτακτες περιστάσεις, ὅπως στὶς μέρες μας ποὺ πολλοὶ ἄνθρωποι στεροῦνται τὰ πλέον ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή τους, βλέπουμε τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας νὰ λαμβάνει ἐντυπωσιακὲς διαστάσεις. Ὡστόσο, εἶναι σημαντικὸ νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἐξαντλεῖται στὴν ἀξιέπαινη ἀπὸ ὅλους κοινωνικὴ προσφορά της. Τὸ κύριο ἔργο της εἶναι ὁ ἁγιασμὸς τῶν πιστῶν μέσα ἀπὸ τὴν κατήχηση στὴν ὀρθὴ πίστη, τὴν καθοδήγηση στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, τὴ λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή. Ἡ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας δὲν περιορίζεται στὸ πόσες μερίδες φαγητοῦ μοιράζει, ἀλλὰ ἀξιολογεῖται κυρίως ἀπὸ τὶς ψυχὲς ποὺ ἑτοιμάζει γιὰ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ διάσταση τοῦ πνευματικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας τονίζεται στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς.

2. Ἡ ἐκπληκτικὴ διάδοση τοῦ θείου λόγου

   Ἡ πρόταση τῶν Ἀποστόλων γιὰ τὴν ἐκλογὴ κατάλληλων προσώπων, ποὺ θὰ ἀνελάμβαναν τὴ διακονία τῶν πτωχῶν, φάνηκε ἀρεστὴ σ’ ὅλο τὸ πλῆθος τῶν πι¬στῶν. Ἔτσι ἐξέλεξαν τὸν Στέ¬φανο, ἄνδρα γεμάτο ἀπὸ πίστη στὸ Χριστὸ καὶ ἀπὸ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸν Φίλιππο, τὸν Πρόχορο, τὸ Νικάνορα, τὸν Τίμωνα, τὸν Παρμενᾶ καὶ τὸ Νικόλαο ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια, ὁ ὁποῖος ἦταν κάποτε εἰδω¬λο¬λάτρης καί, πρὶν πιστέψει στὸ Χριστό, εἶχε προσέλθει στὸν ἰουδαϊσμό.

   Αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ παρουσίασαν ἐνώπιον τῶν Ἀπο¬στόλων. Καὶ οἱ Ἀπόστολοι, ἀφοῦ προσευχήθηκαν, ἔθεσαν τὰ χέρια τους πάνω στὰ κεφάλια τῶν ἑπτά, γιὰ νὰ τοὺς μεταδοθεῖ ἡ θεία χάρη, ἀπολύτως ἀνᬬ¬¬¬γκαί¬α γιὰ τὴ ἐπιτέλεση τῆς διακονί¬ας τους.

   Ἔτσι «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐ-πληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα»· τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ προόδευε καὶ διαδιδόταν, καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν στὰ Ἱεροσόλυμα αὐξανόταν πάρα πολύ, καὶ πλῆθος πολὺ ἀπὸ τοὺς ἰε¬ρεῖς τῶν Ἰουδαίων ἀποδέχον¬ταν τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως.

   Εἶναι ἀξιοθαύμαστο τὸ γεγονὸς ὅτι παρὰ τὰ προβλήματα ποὺ παρουσιάζονταν στὴν πρώτη Ἐκκλησία καί, κυρίως, παρὰ τοὺς διωγμοὺς καὶ τὶς σφοδρὲς ἀντιδράσεις ποὺ ἀντιμετώπιζαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς Ἰουδαίους, τὸ Εὐαγγέλιο κατακτοῦσε ὅλο καὶ περισσότερες ψυχές. Αὐτὴ εἶναι ἡ δύναμη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Συγκλονίζει τὶς ψυχὲς καὶ τὶς ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία.

   Αὐτὸν τὸν θεῖο λόγο κηρύττει ἀκατάπαυστα ἡ Ἐκκλησία προβάλλοντας τὶς διδαχὲς τοῦ Εὐαγγελίου ὡς τὰ πιὸ γερὰ θεμέλια γιὰ τὴν κοινωνικὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀληθινὴ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου. Μακάριος ὁ ἄνθρωπος καὶ ὁ λαὸς ποὺ ἀποδέχεται αὐτὸ τὸν θεῖο λόγο ὡς ρυθμιστὴ τῆς ζωῆς του!

πηγη